قرآن و نظام‌سازی
نظام‌سازی عبارت است از پیاده‌سازی ساختار توحیدی در یک عرصه مشخص به گونه‌ای که جریان اقامه توحید به صورت جریانی مستمرو ارتقایی مبتنی بر حرکت خود مردم پیش برود.
به یک اعتبار می‌توان گفت غایت نزول قرآن کریم هم تحقق چنین نظامی است، از آنجا که ولایت الهی را در تمامی شئونات زندگی انسان تسری داده و اقامه دین الهی را به عنوان غایت حرکت تمامی انبیای الهی مطرح می‌کند، حرکتی که به برپایی امت واحده توحیدی ختم می‌شود.تدبر در سوره‌های قرآن به صورت روشمند همراه با طهارت و تقوی، تمامی انسان‌ها را به سوی اقامه چنین نظامی سوق می‌دهد.
تدبر در سوره مبارکه نصر؛ رهیافت‌هایی برای نظام‌سازی
تحقق نصر و فتح الهی با ورود گروه گروه مردم به دین الهی همراه است، امری باشکوه و رشک‌برانگیز که می‌تواند زمینه گسترش دین الهی و همچنین تعمیق باورهای دینی را فراهم کند، لکن در میانه چنین موقف بی‌بدیلی خداوند رسول خود را امر به «تسبیح» و «استغفار» می‌کند.
تسبیح پروردگار به معنای بری دانستن خداوند از هر عیب و نقص است، و انعکاس آن در درون انسان با حرکت به سمت کمال و دور شدن از نواقص همراه است.
استغفار هم به معنای جبران کردن نواقص و معایب است، جبرانی که می‌تواند محدودیت‌ها و آسیب‌ها را به فرصت‌های بی‌بدیلی برای حرکت تبدیل کند.طرحی پیشنهادی سوره در مواقف فتح و پیروزی، راهبردی اساسی در گسترش نظام توحیدی در عالم است.
