بسم الله الرحمن الرحیم وَ اللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ وَ الصُّبْحِ إِذا أَسْفَرَ إِنَّها لَإِحْدَى الْکُبَرِ نَذیراً لِلْبَشَرِ ( سوره مبارکه مدثر، آیات ۳۳ تا ۳۶)
صدای نقّاره اش که بلند می شود:
چشمهای شهر بیدار میشوند و قلب، فعل زندگی را صرف می کند،
شب رفته است و صبح به همه لبخند میزند،
“الله اکبر” فتح و پیروزی در همه جا میپیچد و ظالمان که گویی نعره شیری را در وسط میدان شنیده اند، به لانههایشان میگریزند…
صدای نقّاره اش را که میشنوی، انگار ” آماده باش” زده اند، موانع حرکت برداشته میشود، احساس میکنی سبک شدهای، گویی صدای نقارهاش آیات قیام را در گوش ما میخواند تا زنده شویم.
آیات و سورههای قرآن همان کلامی است که صدای نقاره را در درون ما روشن میکند، توان میشود در پاهایمان و نوید آغاز فصلی تازه از زندگی را می دهد: “فصلی برای به پاخاستن“.
تدبر در قرآن نوعی شنیدن کلام خداست تا صدای حق در میدان زندگی پخش شود و ما را آماده کند برای همراهی…. آماده باش!