بسم الله الرحمن الرحیم
اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَهَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ
جلسه سوم تجسم حقایق (دیدنی‌ها و شنیدنی‌ها در هنر) سه شنبه، 27 آبان ماه 1399 برگزار شد.
مباحث این کارگاه، بسط و دریافتی از تفکر مشاهده‌ای و تفکر شنیداری است.
در این جلسه، دیدنی کردن شنیدنی‌ها مورد بررسی قرار گرفتند.
منظور از تجسم حقایق این است که انسان می‌تواند زیبایی‌ها را ببیند و بشنود و بشود.
و این از خاصیت حقایق است که زیبا هستند و شنیدنی و دیدنی و بهره‌مند شدنی.
حقایق که دیده و شنیده شوند، تفکر فعال می‌شود.
تفکر که فعال شود، حق از ناحق تشخیص داده می‌شود و هنرمند می‌تواند مخاطبانش را نیز به این تشخیص برساند.
ایجاد درک و شناخت از پدیده‌ها، هدف مباحث این دوره است.
در طی این کارگاه سعی می‌شود، هنرجو به تشخیص حقیقت پرداخته و مخاطبانش را نیز به این تشخیص برساند.
روایت امام رضا علیه السلام درباره انواع مخلوقات از «عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج 1، ص: 171» با عنوان «دیدن و شنیدن انواع مخلوقات» توضیح داده شد.
در ادامه درباره تجسم پدیده‌های ذیل صحبت شد:
- وزن و رنگ ندارند.
- قابل شنیدن و وصف کردن هستند.
- قابل دیدن نیستند.
توضیحاتی درباره آیات 7 تا 10 سوره بلد و واژگان «عَیْنَیْن، لِسَان، شَفَتَیْن و نَجْدَیْن» داده شد.
خط (کتابت)، ابزاری برای دیدنی کردنِ شنیدنی‌ها و نادیدنی‌هاست.
درباره هندسه، صفت و حروف شاخص بعضی از خطوط، مطالبی بیان شد.
در انتها تکلیفی داده شد تا طرح یا ایده‌ای مطرح شود که در آن بتوان «آیات 19 تا 22، سوره فاطر» را چنان خطاطی کرد که مفاهیم آن خوب شنیده شوند.
نتیجه مهمی در این جلسه به دست آمد که غرض، شنیدنی است و هنرمندِ متدبر باید آن را برای خود و دیگران دیدنی کند.