بسم الله الرحمن الرحیم
اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَهَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ
کلاس «مقدمات تدبر در قرآن» با آن همه زیباییش با چکاندن قطراتی از مفاهیم زیبای قرآن به درون قلب ما پایان گرفت.
معلم همان کسی که هر جلسه این قطرات را بر وجودمان می‌چکاند. گفت: حال بیایید کنار هم، همه این قطرات را یکی کنیم تا چشمه‌ای شود تا در وجود دیگران نیز جاری شود.
سوره زیبای انشراح انتخاب شد.
انتخابی به جا در جامعه امروز ما بود تا بتوانیم هر کدام با انجام دادن کاری، باری از روی دوش امام زمان خود برداریم و سنگینی این بار هدایت را کمتر کنیم و در کنارشان گام برداریم.
هر کسی با توجه به استعداد و توانایی که از خالق خود دریافت کرده بود، کاری برداشت.
یکی تصویرسازی کرد؛
یکی مفهوم سوره را با شهادت سردار قاسم سلیمانی که او هم باری از روی دوش امام زمان خود برداشته بود ربط داد؛
دیگری گزاره‌هایی از سوره، نوشت که بر قلبهایمان نقش بست؛
یکی غرض کلی از سوره را بیان کرد تا همگان متوجه کار مهم امام خود شوند؛
یکی هم خواست مفهوم را ساده‌تر بیان کند، داستانی گفت تا این مفهوم مهم را از کودک تا پیر متوجه شوند که همه آمدیم تا باری از روی دوش امام خود برداریم.
به قلم مریم چیتگر