بسم الله الرحمن الرحیم
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَه وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنِیها
سوره عبس را که می‌خوانی، می‌فهمی که چهره‌ها خبر از باورها می‌دهند و در این افشاگری، چشم‌ها نقش اساسی دارند.
ارزش چشم را در این سوره از روی عصایی که بر زمین کوبیده می‌شود تا دیدن را التماس کند، می‌توان شناخت.
در این سوره معلوم می‌شود که چشم‌ها وقتی پا می‌شوند، دوست داشتنی‌تر و شناختنی‌تر هستند، چون اشتیاق و عطش به ذکر و اتصال به خدا را بهتر بروز می‌دهند.
در این سوره به چشمی که اشتیاق به ذکر خدا دارد، می‌گویند: «سعی و خشیت دارد».
سعی و خشیت، رنگ و حالت و سلامت چشم است برای بنده خدا.
ترکیب این چشم با صفحه صورت، ترکیبی متواضع‌تر و گشاده‌تر است.
در این سوره، چشم‌ها قاب ارزش هستند و قرار است چشمان ما به چیزهایی توجه کنند که ارزش دیدن و دیده شدن دارند و البته که چیزهایی که ارزشمندند کم نیستند.
چشم، نفیس می‌بیند و دیدنی‌ها و شنیدنی‌ها را نفیس ثبت می‌کند.
این سوره، نگاه کردن را می‌آموزد و از دریچه آن، انسان نسبت به خدایی که هرگز او را فراموش نکرده است، شاکر است!
در این سوره، ذائقه‌ها از مسیر نگاه کردن شکوفا می‌شوند و طعم حقیقت به این وسیله بر جان می‌نشیند.
حقیقتی که سفره‌ای گسترده و بی دریغ است؛ «مَتَاعًا لَکُمْ وَ لِأَنْعَامِکُمْ».
در این سوره، حقیقت رابطه‌ها بهتر فهمیده می‌شوند؛ پیوستگی و ناپیوستگی کسانی که به واسطه ذکر، حقیقتا متصل به یکدیگرند یا کسانی که کنار هم بودنشان فرار از یکدیگر است خوب خود را نشان می‌دهند.
عالَم از دریچه این سوره، قیامت است.
از دریچه این سوره به بندگان خوب خدا، بیشتر شباهت پیدا می‌کنیم و زیباتریم!
جهت تهیه کتابچه «پرچین هشتادم: تنوع چهره‌ها (سوره نوشت‌های سوره مبارکه عبس)» اینجا کلیک نمایید.