«مروری بر دوره های رشد انسان »
شنبه های ماه مبارک رمضان: ۱۳ و۲۰ اردیبهشت
ساعت ۱۶ الی ۱۸
مدرس: سرکار خانم سارا شهیدزاده
مختصری پیرامون «دوره های رشد تفکر اجتماعی انسان»
مفهوم رشد در قرآن که با مفهوم عرفی آن بسیار متفاوت است. از یک سو با بلوغ عقلی در ارتباط است و از سوی دیگر با مفاهیمی چون حق، نور، هدایت و نفع حقیقی. بنابراین شناخت و گزینش آن، که در گرو شناخت و گریز از غی است، رمز حیات حقیقی و غایتی برای تعلیم و تزکیه انسان توسط دین است.
نگاهی اجمالی به دوره‌های رشد تفکر اجتماعی، خلاصه‌ای از شش دوره رشد تفکر اجتماعی انسان از تولد تا چهل سالگی است. این دوره‌ها که سیر تحول و بلوغ را در انسان نشان می‌دهد به ظرفیت‌هایی که در هر دوره از سنین طبیعی انسان برایش فراهم میشود اشاره دارد و به معرفی مجموعه توانمندی‌هایی که در هر دوره لازم است مورد توجه قرار گیرد می‌پردازد. در دوره اول که از تولد تا هفت‌سالگی است مفهوم ولایت و تأدیب برای طفل هویدا میشود و در دروه دوم که از هفت تا ۱۴ سالگی است مفهوم ادب و عبودیت برای کودک و نوجوان معلوم میشود و در دوره سوم که هفت سال سوم است فرد به بلوغ عقلی نائل میشود و در دوره چهارم به بلوغ اجتماعی یا عاطفی دست می‌یابد و در دوره پنجم که مصادف با پذیرش انواع مسئولیت است به بلوغ لبی دست می‌یابد و در دوره ششم فرد توان رهبری اجتماع یا جامعه را می‌یابد.
«شادکامی مبتنی بر قرآن»
شنبه : ۲۷ اردیبهشت
ساعت ۱۶ الی ۱۸
مدرس: سرکار خانم دکتر فاطمه فیاض
مختصری پیرامون «اصول و مهارتهای شادکامی»
پژوهش حاضر در تلاش است تا با بهره گیری از کلام وحی و روایات ائمه معصومین علیهم السلام به معنای شادکامی دست یافته مبانی، اصول، راهکارها و مهارتهای دستیابی به آن را تبیین کند. معنای شادکامی در دو سطح حقیقی و کاذب به «ادراک یا احساس گشایش ناشی از فتح یا پیروزی است که به صورت آشکار (در چهره) یا پنهان (ادراک درونی) تجربه میشود و موجب انبساط خاطر می‌گردد»، اطلاق میشود.
رفع نیازهای سودمندی، ارزشمندی، کرامت، ماندگاری، اصلاح، رعایت حق و اطاعت، موجب شادکامی است. قرآن کریم و روایات اهل بیت علیهم السلام بهترین مسیر رفع این نیازها و عمق بخشیدن به شادکامی را تبیین نموده‌اند. انواع شادکامی، هر یک انسان را با سطحی از رضایت و شادمانی درونی روبه رو میکنند و هریک نشان‌دهنده سطحی از ایمان به خداوند متعال هستند.
برخی از مهمترین سوالاتی که در این راستا به آن پرداخته شده عبارتند از:
شادکامی حقیقی به چه معناست و چه ساختاری دارد؟
آیا میتوان انواع شادکامی را از یکدیگر تفکیک کرد؟
آیا همه سطوح شادکامی از جهت ارزش و مرتبه با یکدیگر برابرند؟
چگونه میتوان به نشاط پایدار و آرامش و رضایت واقعی دست یافت؟
در چه شرایطی شادکامی پایدار نیست؟
از آنجا که خداوند متعال، خالق انسان و عالِم به صالح و فساد و رضایت و نارضایتی اوست، با رجوع به قرآن کریم و روایات میتوان نه تنها عوامل و ریشههای شادکامی را به خوبی روشن کرد، بلکه میتوان به شاخصه ها و علامتهای شادکامی حقیقی و تمایز آن از شادیهای کاذب پی برد و از آن مهمتر، میتوان به شادکامی اصیل و پایدار دست یافت. شادکامی پایداری که نه فقط چند روز دنیا یا نه فقط در برههای از زمان بلکه در تمام حیات دنیوی و اخروی انسان همراه او بوده و نیز دارای عمق باشد.
لازم به ذکر است مسیر پژوهشی از مراحل زیر گذر کرده است:
- تبیین سوال
- ارائه تعریف شادکامی و ساختار آن براساس مؤلفه های به دست آمده
- تبیین مدلهایی از شادکامی از چند سوره قرآن کریم و مهارتهای دستیابی به آنها
